Er is meer tussen hemel en aarde

Kom maar op, Denise. Ik ben ook heel benieuwd.

Nee, Wipje, ik heb niets gezien, niets gehoord. Alleen schrok ik van iets wat op me af kwam.

Falerie, ik heb niet zoveel met heksen ik brouw ook geen toverdrankjes, en ik sta ook niet in een heksenkring midden in de nacht te dansen. Ik vond het wel geinig, die heks op een bezemsteel
Wat jij vertelt, vind ik wel heel aannemelijk. Zou best kunnen, wie weet.
Eigenlijk heeft het geen zin meer om haar huis te reinigen oid., want ze gaat naar een verzorgingshuis en verblijft nu tijdelijk in een revalidatiecentrum, totdat er een plekje is.
Het huis staat te wachten om opgeruimd te worden.
Ik zou het eerlijk gezegd ook niet zo durven hoor, met die witte salie aan de gang te gaan.
Wie weet krijg ik nog contact ook, en daar zit ik niet op te wachten. Zo'n held ben ik niet
Maar wil je eens uitleggen hoe je dat weet over die witte salie. Heb je er zelf of iemand anders al mee gewerkt en wat merk je daar dan van?

Wij hebben een 1 1/2 jaar in een huurhuis gewoond, dat bleek een oud schoolgebouwtje te zijn zo vertelden de buren. Mijn dochter wilde absoluut niet naar de benedenverdieping en onze hond ook niet. "Creepy" zei ze. Later hoorde ik dat iemand zich daar verhangen had. Diezelfde dochter woonde in een gerenoveerd flat gebouw en ze vond steeds klein geld overal, op de tafel, nachtkastje, op de grond. Zij had het er niet neer gelegd of laten vallen zei ze (en dat geloof ik want die heeft nooit veel contant bij zich en is zuinig op haar portemonnee). Lucky penny's from heaven. Mijn vorige buurvrouw vond steeds centen rondom haar zwembad. Haar vader woonde bij hen in na de dood van haar moeder en die zei, 'Your mother has been dancing around the pool again." Een andere buurvrouw verloor haar man in een sportvliegtuig ongeluk (hij was de piloot) en zij was alleen thuis en hoorde steeds iemand hoesten in huis. Een heel nuchter mens die niet van dat soort verhalen vertelde, normaal gesproken.

Ring: van de witte salie heb ik van mijn moeder, en die had het weer van haar moeder. Er wordt gezegd door "heksenkenners" dat ik een erf heks ben. Zelf heb ik een keer een huis gereinigd omdat één van mijn kinderen bang was iedere keer. Dat heeft na ongeveer een maand erg veel verschil in ons leven gebracht, het leek alsof de zon weer ging schijnen.
Clineke: mijn vader die anderhalf jaar geleden is overleden brengt mij iedere keer rozen, ik vind rozen op een plek waar ik geen roos kan vinden, bijvoorbeeld midden op het strand in Maart. Helemaal in tact en in knop, een maand later twee baccara rozen die lagen ook op het strand, hebben nog prachtig gebloeid. Daarna niet meer op het strand maar in een weiland waar op de boer na niemand loopt, ik mag er vaak lopen met toestemming, het is bijna een buurman, dit om een bepaalde route naar mijn huis te verkorten. Vond er twee prachtige witte rozen, ook die hebben prachtig gebloeid. Nu vind ik geen rozen meer, wel zijn er zeer veel positieve dingen gebeurd. Mijn vader kocht trouwens altijd rozen voor me.

Lieve groetjes

Het is alweer een hele tijd geleden gebeurd, ik zat rond middernacht nog op en man D. Lag al te slapen toen het gordijn bewoog en er iets of iemand binnenkwam ik heb nog gekeken of de achterdeur open stond maar die was op slot.
Het was een goed gevoel dus ik dacht ach laat maar binnenkomen, toen ik een uurtje later naar bed ging kwam ik haar tegen in de gang, het was mijn overleden schoonmoeder. Ik stapte in bed en man D. Werd wakker en zei waar kom jij vandaan? Je lag toch al lang in bed! Ik zei nee dat was jullie Ma die jou een bezoekje kwam brengen!
Ik weet zeker dat het mijn schoonmoeder was, ik rook haar geurtje.
Ook gebeurt het vaak dat hier de schemerlamp aan en uit gaat, dan zeg ik altijd ze zijn er weer.
Alleen op de slaapkamer heb ik last gehad van twee vervelende geesten, mijn vriendin die thuis is in het paranormale heeft me het advies gegeven om een witte kristal op mijn nachtkastje te zetten, en nu heb ik er geen last meer van.
Groetjes Denise

Dat vind ik toch wel heel apart wat jullie, Clineke en Falerie vertellen over die centen en rozen. Juist omdat het tastbare dingen zijn en toch duiken ze zomaar op.
Maar dat geldt natuurlijk ook voor die vogeltjes die aan komen vliegen.
Een bekende, Teddy Scholten, vertelde zoiets over vlinders.

Je schoonmoeder is jullie een bezoekje komen brengen, Denise!
Dat je haar geur ook geroken hebt, moet het haar wel zijn.
En wat deden die vervelende geesten dan?
Dus een witte kristal wil ook helpen. Wist ik niet.

Die witte salie helpt dus ook. Zet je dat in een bakje neer?
Wat is een erf heks. Dat je het van je moeder hebt overgenomen?

Ik zag een documentaire over een nieuwbouw buurt ergens in Georgia, waar dus allemaal nieuwe mensen kort na elkaar kwamen wonen die elkaar niet kenden. Okay, ze hangen eens over de heg om een praatje te maken en de een vroeg voorzichtig aan de ander, "Hoor je weleens wat?" Toen kwamen de verhalen. Mensen hoorden zwarte mannen zingen en het geluid van hout kappen. Vrouwen die riepen en zongen. Bleek dat die huizen gebouwd waren op een verlaten kerkhof van slaven.

Zo zie je maar, de doden zijn dichter bij je dan je denkt

Ik geloof niet echt in geesten, maar ik zou toch niet willen wonen op een voormalig kerkhof. Om de een of andere reden vind ik dat griezelig.

Het is voor mij geen kwestie van geloven beekje, maar van zeker weten doordat ik al zo vaak iets meegemaakt heb!
Wat die twee van mij moesten weet ik niet Ring, maar het voelde niet goed aan ik denk dat ze mijn hulp wilde hebben maar daar had ik toentertijd geen energie voor. Dus de witte kristal bracht uitkomst!

Denise wat een indrukwekkend en mooi verhaal. Geloofde meneer D je ook?

Heb alles doorgelezen en ik ben diep onder de indruk. Ik las hier over salie en Falerie wat prachtig over die rozen. Door onze drie roetzwarte katten heb ik al heel lang de naam heks, ik vind dat niet negatief. Goede heksen doen alleen maar goed. Maar ik ben echt geen heks, af en toe wel trouwens.
Nu de ketel op het vuur zetten en een drankje brouwen voor hub.

Wat een verhaal Denise... indrukwekkend.

Een bijzonder verhaal, Denise.
Het overkomt mijn man heel vaak dat de lamp van een lantaarnpaal opeens uitgaat als hij er langs komt. Als hij even later omkijkt, is hij weer aan. Dat gebeurt hem al jaren met regelmaat.

Heel interessant jullie verhalen. Ik ben wat sceptisch over die bijnadoodervaringen, maar ik geloof absoluut in alle ervaringen. Ik vind zo'n programma als het zesde zintuig heel spannend/mooi om naar te kijken. Zelf heb ik niets meegemaakt, ik heb vroeger met mijn oma afgesproken dat ze mijn lamp zou laten rinkelen al ze dood was, maar dat heeft ze nooit gedaan, of anders niet hard genoeg.

Hebben jullie hier wel eens van gehoord?
[youtube][/youtube]

Ja, iemand stuurde me die link een tijd geleden. Ik heb het toen opgezocht op een website die dit soort dingen nazoekt. Helaas... "false"

Amazing stairs

Hier idem clineke.

Vind mezelf geen "heks", Ring. Er zijn mensen die dit wel zijn, ingewijd als heks, en die dit eens tegen mij zeiden. Het enige wat ik doe is werken met de natuurkrachten zoals ik dit van mijn moeder ken, maar ik heb ook dingen zelf verzonnen. Erf heks is dus denk ik een synoniem bedoel metafoor, want ik neem aan dat het niet terug te vinden is in je dna, en anders zou er niemand echt heks kunnen worden, mijns inziens. Zelf denk ik dat de omgeving, en de interesse van groot belang zijn. Geloof niet zomaar alles wat je ziet, of hoort, onderzoek, net zoals Clineke.

Falerie mijn man en ik zijn beiden katholiek geboren en groot gebracht. Met het ouder worden ga je dingen steeds meer onder de loep leggen, het goede behouden, en het minder goede verwerpen. Religieuze dogma (welke religie dan ook) komt neer op intellectuele zelfmoord, gebaseerd op angst voor verantwoordelijkheid over eigen leven, voor overlijden, dat er hierna niets meer zal zijn. Een paar maanden geleden heb ik een boek gelezen van Christopher Hitchens, "God is Not Great. How Religion Poisons Everything." en dat heeft mijn ogen nog verder geopend. Niet makkelijk om te lezen, een hoofdstuk per dag en er dan eens rustig over nadenken, maar brilliant vind ik. Zelf geloof ik wel dat er een schepper is maar dat die zich niet in detail met zijn schepping bemoeit en al helemaal niet of, zeg maar, jij een dropje hebt gestolen of bidt om een voetbalwedstrijd te winnen. Of er een hemel is... misschien. Een hel? Nee. Paranormaliteit? Ja.

Helemaal met je eens, Clineke! Er zijn niet veel mensen meer die hier over het onderwerp schrijven?

Lieve groetjes

Misschien geeft schrijven of zelfs nadenken over de kerk van vroeger teveel frustratie. Ik ben streng gelovig opgevoed incl. rok over broek etc. Heb geen behoefte meer om daar dieper op door te gaan. Aan de ene kant was er het kruis op je voorhoofd als je jokte, aan de andere kant kreeg ik wel vrijheid naar andere kerken te gaan.
Door de liefde die ook ruim werd gegeven heb ik geen trauma's opgelopen op dat punt. Toen ik later om me heen keek en merkte hoe mensen lijden door hun geloof heb ik me daar altijd over verbaasd. Ja kunt er toch uit. Dat gaat helaas niet voor iedereen op.

Het paranormale was normaal bij ons. Bij ziekte kwam er een handoplegger, en een tante kon, en deed dit zelf. Er werd vrij gesproken over overledenen die bij ons waren.

Evengoed werd er ook gesproken over het einde der tijden de straf en hel en verdoemenis.

Wat mij opvalt is, dat steeds meer mensen zoeken naar "iets", een houvast denk ik. De één vindt dat bij een kerk, de ander bij een sekte, de volgende in de hekserij of reiki. Ik geloof nergens in, tot nu toe heeft nog niemand me ooit iets kunnen bewijzen, laat staan overtuigen. We zijn een knap staaltje van evolutie, of onze verre voorouders zijn ooit verbannen van een andere planeet maar dan blijft het zelfde vraagstuk: hoe is het leven ontstaan? Tegen de tijd dat de wetenschap daar achterkomt hebben de achterkinderen van mijn kleindochter achter-achterkleinkinderen.

Helemaal met je eens. Wat denk je van de religie voetbal wielrennen etc.?

Daar heb ik helemaal nooit iets van begrepen maar ik kijk zelf wel héél graag naar alpine-skieën.

Maar ik blijf er niet voor thuis.

Dat is niet zo massaal, en mooi om te zien.

Clineke schreef:

Ja, iemand stuurde me die link een tijd geleden. Ik heb het toen opgezocht op een website die dit soort dingen nazoekt. Helaas... "false"

Amazing stairs

Bedankt voor de link, Clineke. Dat weten we dan ook weer...
Ik zal de link doorsturen naar degene van wie ik deze link kreeg.

Hoi allemaal,

Wij zijn net terug van vakantie, en zal deze topic vanavnd of morgen bijlezen, en misschien nog een ervaring schrijven.

Fijn dat je er weer bent Marya, ik ben benieuwd.

Hey Marya, welcome back!

thanks ladies.

Ik zal deze ervaring kort en duidelijk proberen neer te zetten.


Jaren geleden besloot ik om mijn grenzen naar anderen beter aan te geven. Dat hield oa in, dat ik meer "nee" ging zeggen. Gevolg was, dat mij dat niet in dank werd afgenomen.
Vlak voor ik die beslissing nam, had ik een dierbare vriend aan kanker verloren. Ik had zijn vrouw en kinderen, in de tijd van ziekte en overlijden, bijgestaan, zoveel ik kon, en voelde.
Ook in die tijd had ik contakt in de geest. Ik zag en voelde, voorbij de materie.
Oké...
Nadat ik niet áltijd op élk moment beschikbaar bleek, merkte ik, dat ik werd genegeerd door de mensen, met wie ik altijd een intens contakt had gehad. Ik werd openlijk genegeerd, óók door de weduwe van de vriend waarover ik net schreef. De ene keer kon ik dat beter handelen dan de andere keer.

Op een gegeven moment was de geest van de overleden vriend bij mij in de tuin (hij en zijn gezin woonden vlakbij). Het was niet voor het eerst dat er contact was, en ik had daarover ook gesproken met zijn weduwe (die mij was gaan negeren).

Toen hij (geestelijke) in de tuin bij me was, zei ik tegen hem: "asjeblieft ......, dóe er wat aan, laat ze asjeblieft bij zinnen komen". "Ik heb dit niet verdiend".
Een uur later kom ik zijn vrouw/weduwe tegen........., en ze groet me. Voor het eerst na 3 jaar....

Wat een mooi verhaal! Iemand die pas een geliefd iemand is verloren, is zelf vaak erg in de war, in de rouw. Het is wel mooi dat je toen bij jezelf bent gebleven.

Toeval bestaat niet. De rozen die ik vond zijn misschien in zee gegooid door iemand, misschien wel om een geliefd dood iemand te herdenken. De as van iemand wordt vaker in zee uitgestrooid. Bij die boerderij in de buurt waren misschien foto's genomen van een pas getrouwd paar, in die omgeving gebeurt dat vaker. Wat "toeval" is, is dat ik het vind, en dat er precies twee lagen vlak bij elkaar. Niet schuin afgesneden, of korter gemaakt, en in de knop.

Lieve groetjes

Goed van je, Marya, om leren nee te zeggen. Uiteindelijk moet het gezin ook zelf weer verder en je hebt zelf ook een leven.
Vind ik wel heel mooi, dat je na die ontmoeting met hem, zijn weduwe tegenkwam en zij gelukkig weer normaal reageerde.

Marijke, Reiki e.d. is meer een ontwikkeling van de geest en lichaam.
Een mens heeft meer in zijn mars dan we voor mogelijk houden.
Het begint volgens mij met zoeken. Iemand heeft iets van, is dit het nou? Tenminste, bij mij begon het toen ik nog kind was. Kon me niet voorstellen dat je geest zomaar zou stoppen met denken als je dood was. Je hebt een lichaam en je hebt een "denken".
Zoekt en gij zult vinden Waar je over denkt/mee bezig bent komt vanzelf naar je toe, heb ik ontdekt. Je komt een bepaald boek tegen of iemand geeft dat, of een persoon die je nu net ff nodig hebt. Nu let ik er tegenwoordig ook op. Zal vast vaker gebeurd zijn, zonder dat ik het in de gaten had.
Een boek van dr. Moody was voor mij het begin van antwoorden op mijn vragen. Allemaal bijnadood-ervaringen. Heel interessant vond ik dat.

Ik dacht, ik ga héél even hier kijken, heb nu weinig tijd. Maar nu lees ik jou, Ring, en wil toch even reageren.
Je zet het zelf al tussen aanhalingstekens, maar toch wil ik kwijt, dat het "denken" iets is van de mind, en dat is 'maar' een facet van de geest.
Mooi Ring, dat je hebt ontdekt, dat het naar je toekomt.
Daarom ook: wees voorzichtig met wat je denkt. Wees je ervan bewust.

Indrukwekkend Marya.
Ring ik denk dat je gelijk hebt, al is die ervaring mij nog niet bekend.
Ook ik heb nee moeten leren zeggen. Kan er niet te uitgebreid op ingaan omdat het te privé is.
Maar het nee zeggen heeft er bij mij toe geleid dat mensen definitief verdwenen zijn.

Dat vinden we niet heel erg, zegt veel over die anderen. Maar toch heb ik er moeite mee dat anderen niet begrijpen dat ze niet constant een beroep op je kunnen doen.

Wie leest er altijd een horoscoop of heeft die laten trekken?

Ik bedoel niet de wekelijkse in tijdschriften, maar een persoonlijke die berekend wordt n.a.v. je geboortedatum en - tijd.
Ben even weg, druk, kom later terug.